'second nature'

alex 51, maastricht

 

 “Een Tweede Natuur” 

Vanaf het moment dat wij mensen ons bewust werden van ons bewustzijn, meenden we onze natuurlijke habitat te moeten versleutelen. 

Nu we met zovelen zijn en we hulpmiddelen ontwikkelden die onze actieradius exceptioneel vergroten, zouden we onze ingrepen kritischer mogen monitoren. Het tegenovergestelde lijkt het geval. 

Met misplaatst zelfvertrouwen wijzigt de mens onderdelen in het hyper-samenhangend natuurlijke. En dat in een tempo dat niet meer past bij natuurlijke evolutie. Maar al te vaak zien we de brandstof (zoals geld) aan voor de eindbestemming. En denken we enkel in bipolaire absoluutheden, wellicht om aan de wet van de artificiële rekenkracht te gehoorzamen. Voor nuance of nog niet meetbare grootheden is geen plaats. We wekken de indruk zonder natuurlijkheid te kunnen. 

Tot voor kort werd het de wereld van de kunsten toegestaan om te poneren, zonder numeriek te bewijzen; maar nu de kracht van die uitdaging wil worden verantwoord in bezoekersaantallen, lijkt ook die sensibiliteit een einde te moeten vinden. 

Han Rameckers toont ons ter afscheid een deel van zijn oeuvre. Het lijkt een tweede natuur. Als herinnering van wat was, of als voorzet op wat ons rest? Hopelijk kunnen we ervan genieten en is het genoeg. 

Maastricht 2015, Mathieu Bruls architect 

works:

more like this: